Van verdriet en van vertroosting

Het hoogste lied dat ik zo stil in mij bezing is een gekoesterde intense herinnering. Ik wijd in wakkere woelende eenzame nachten aan jou nog mijn meest dierbare gedachten. 's Nachts heel abrupt en wild uit mijn slaap gerukt tast ik, dan zo alleen, woest...

Je moet eerst vallen om weer op te kunnen staan

Gedichten uit het leven van Harold Botter. Soms vormt het dichten een uitlaatklep om dingen waar je als mens mee worstelt op schrift te stellen. Vaak probeert een dichter ook iets van zijn levensvisie aan anderen toe te vertrouwen. De gedichten van ‘mijn hand’ zijn...

Ouderdom is taalkundig krom – maar in ‘t plat is’t wel wat

Wat mij in hoge mate stoort is dat ene onmogelijke woord dat zoveel tegenstrijdigheid in zich heeft voor een ouder die daarin zijn gevoel beleeft. Dat woord doe volgens jeugdigen vermoeden dat een ouder met het stijgen van zijn levenstijd meer dan men ooit...

Tsja doen? Zwaaien en Paaien.

Dit verhaaltje gaat niet over hem. Maar over zijn moeder. Indirect, nee, heel direct toch over hem. En haar gevoel over zijn kwetsbaarheid in deze samenleving. Niet alleen nu, in Corona-tijd, altijd al. Want zoals eerder gezegd; verstandelijk beperkt, autistisch, niet gezond geboren,...